• vanuit Antwerpen kostte een ticket 312 frank
• vanuit Southampton was dit 100 fr.goedkoper
• niet iedereen raakte aan boord : je werd eerst medisch gekeurd
• In Southampton waren er 2 Vlamingen, die van plan waren de Titanic te nemen, afgekeurd omdat ze leden aan een besmettelijke oogziekte

Mijn echtgenote was niet enthousiast en smeekte me om niet te gaan toen ik de tickets wilde gaan kopen bij White Star Line. Ze kon me niet uitleggen waarom, maar ze wou niet meereizen met de Titanic Edward W. Bill

In de nacht van 14 op 15 april 1912 komt het schip in aanvaring met een ijsberg.

Om 2.20u zinkt het en maakt het 1500 slachtoffers.

Jullie worden als voorzorgsmaatregel in de reddingsbootjes gezet, zei mijn vader. Tegen het ontbijt zijn jullie weer terug. Zelf wilde hij niet mee. Toen we van het schip wegroeiden, was dat de laatste keer dat we mijn vader gezien hebben.

"We moesten alleen maar het schip verlaten omdat het zo voorgeschreven was in het reglement. Van gevaar was geen sprake. We zouden allemaal terug zijn voor het ontbijt. Ik vond het belachelijk dat we het schip moesten verlaten. Die Britten met hun regeltjes."

"Voor mezelf had ik uitgemaakt dat ik het schip niet zou verlaten. Ik was helemaal niet bezig om mijn leven te redden. Ik zat toch op een onzinkbaar schip. Er kon met mij toch niets gebeuren? Je moet van dit schip af!, riep iemand me toe. Maar ik zei: zoals ik gekleed ben, kan ik dit schip toch niet verlaten. Met mijn galaschoentjes."

Pas toen ik de uitdrukking op het gezicht van de kapitein zag, begon ik onraad te ruiken. Als ik hem niet gezien had, zou ik niets vermoed hebben. Maar toen wist ik dat we in gevaar waren Charles Emil Henry Stengel

Hij is wellicht de bekendste Vlaming, die de ramp verleefde.

Sap vertelde: "Die geen reddingsgordel aanhad was gedoemd te sterven. De 3de klas had geen reddingsgordel. Toen de boot met zijn neus het water in zakte, sprong de ene na de andere in het ijskoude water. Ik sprong ook en probeerde mij drijvende te houden aan valiezen en planken en stoelen die reeds in het water lagen, tot ik aan een reddingsboot kwam. De matroos van het bootje sloeg mij met zijn riemgordel terug het water in." Jules Sap zwom en zwom en bijna uitgeput kwam de redding uit een onverwachte hoek. "Ik kwam terug bij een bootje aan en een jongedame trok mij in de boot. Ik ben onder de bank gaan liggen. Ik had het ijskoud en was totaal op. Het was de tijd dat de dames zeer wijde rokken droegen, en ik lag helemaal onder de rok van de jongedame om toch maar een beetje warm te krijgen".